AM Mabel 0. - mała metamorfoza

Nadszedł czas na Mabel. Muszę się przyznać, że na początku nie podbiła mojego serca. Na jakiś czas poszła w odstawkę i czekała, aż zachce mi się nią zająć. W końcu pomyślałam, że zobaczę, co z niej wyjdzie i najwyżej ją sprzedam. Więc jednak jej nie sprzedam.... przynajmniej na razie.

Jak tylko wyjęłam lalkę, moja córeczka pojawiła się przy mnie z którąś ze swoich maskotek. Mabel przez jakiś czas prowadziła z nią dialog, została zmuszona do zjedzenia wyimaginowanego śniadanka przygotowanego przez bodajże gumową świnkę, a na koniec została soczyście obcałowana w policzki i w nos. Pomyślałam sobie, że biednej lalce chyba nie przyszłoby do głowy, że jeszcze kiedyś jakaś mała dziewczynka będzie się nią bawiła, a do tego ją wycałuje. Już w tym momencie wiedziałam, że trudno będzie mi się jej pozbyć, skoro N. najwyraźniej zapałała do niej uczuciem. Natomiast na mnie lalka nadal nie robiła większego wrażenia. 

Postanowiłam ubrać ją w sukienkę, która wcześniej stanowiła prowizoryczne odzienie dla Floradory. Dokonałam koniecznych przeróbek. I nadal miałam ochotę poszukać jej nowego, lepszego domu, w którym być może będzie bardziej doceniona. Tak było do momentu, w którym przewiązałam ją ciemno różową kokardą. Nagle zobaczyłam jej urodę i dosłownie przed oczami stanął mi obraz małej dziewczynki, która odpakowuje bożonarodzeniowy prezent i jej oczom ukazuje się spełnienie marzeń - Mabel właśnie. 

Tak, wiem, brzmi to znowu nieco infantylnie, ale nic na to nie poradzę :D

NA POCZĄTKU:

TERAZ:

Trochę jak kłoda, ale nie miałam innego miejsca,
żeby ją usadowić z gracją (jest trochę toporna)

No dobra, właśnie zobaczyłam, ze kokarda jest daleka od ideału, peruka też wymaga dopracowania, ale ogólnie nie jest źle :)