Nie bardzo wiem, czy wolno mi umieścić tu zdjęcia czy linki do aukcji na rodzimym portalu aukcyjnym, ale powiem tak:
1. nie wszystko, co wydaje się stare, jest stare (prawda oczywista).
2. nie wszystko, co brudne, jest stare (niby też prawda oczywista)
3. zanim kupisz lalkę za 1850 zł o której nic nie wiesz i pierwszy raz widzisz takie cudo - przemyśl to 15 razy
4. podczas przemyśleń przyjrzyj się dokładnie z czego lalka jest wykonana - twarz, dłonie itp i jesli nie widzisz dokładnie - zastanów się, czy to nie współczesna masa modelarska.
5. jesli lalka nadal wydaje Ci się wyprodukowana pod koniec XIX wieku, zwróć uwagę na materiały, z jakich wykonane jest jej ubranie - jeśli zachodzi prawdopodobieństwo, że fragmenty przyodziewku lalki rodem z Włoch to francuskie firanki tkane maszynowo, syntetyczne taśmy koronkowe albo jedwabne fragmenty sari w antycznym stylu, to to nie jest lalka stara.
6. jeśli sprzedawca nie raczy napisać nic poza domniemanym wiekiem lalki i jej wielkością, to albo nie wie, dlaczego określił jej wiek na 150 lat i nie zna się kompletnie na swoim zawodzie sprzedawcy antyków, albo - nazwijmy to bez owijania w bawełnę - jest oszustem.
7. szukanie w googlach niewiele daje przy lalce, która nie jest jakoś szeroko rozpowszechniona na świecie i nie stanowi obiektu porządania kolekcjonerów, ale wpisz miejsce pochodzenia (dajmy na to Venice lub Venetian) i "dolls" - może wyskoczy zdjęcie wystawy całkiem współczesnego sklepu z takimi pamiątkowymi lalkami na wystawie - tylko czystymi..
Strzeż się potencjalny kupujący, bo łatwo się nabrać, a realna wartość tego czegoś jest parokrotnie niższa (plus lalka jest zniszczona, bo ktoś ją wymazał popiołem).
poniedziałek, 14 kwietnia 2014
wtorek, 28 stycznia 2014
Simon & Halbig 1329 - reprodukcja
HA! Jest! Może nie jest to dokładnie to, o co mi chodziło... czyli oryginał lalki orientalnej... ale jest! I to całkiem spora, bodajże największy rozmiar (no dobra, w przypadku braku miejsca w mieszkaniu na cokolwiek to może nie jest znowu taki plus).
Do grona moich lalek dołączyła reprodukcja S&H 1329. Forma nie jest aż tak orientalna, jak np. 1199, ale w niej zakochałam się jako pierwszej.
Reprodukcja, wiadomo, odbiega od oryginału - ma fantazyjnie podkręcone rzęsy w zewnętrznych kącikach oczu, ma trochę dziwne bordowe usta (powinna mieć ceglaste), zęby nie są wąskie i szpiczaste, a takie hmm... okrągłe łopatowate, ale poza tym jest naprawdę ładną lalką. Oprócz reprodukcji w cenie niewiele niższej niż pierwowzór, ta jest wyjątkowo udana, a naoglądałam się ich sporo.
Dostałam ją wczoraj. Na razie zmieniłam jej kolczyki z plastikowych pereł i rubinów na prawdziwy kamień i oksydowane srebro. Denerwowała mnie też moherowa peruka zapleciona w koczki-wałki, które przypominały mi uszy Mickey Mouse'a. Zawzięłam się i w nocy ufarbowałam fragmenty włosów na taśmie na czarno (farba w promocji z Rossmanna za 1 grosz) i uszyłam nową. Wymaga jeszcze poprawek, bo przy rozpuszczonych włosach ma gdzieniegdzie prześwity, ale upięta jest ok.
 |
| Tu jeszcze w moherowej peruce. |
Powinnam jej chyba upiąć te włosy wyżej, bardziej osłaniając czoło i uszy. Musze nad tym popracować, ale włosy są śliskie i trudno je odpowiednio złapać.
piątek, 10 stycznia 2014
Polskie lalki biskwitowe
Witam po przerwie :)
Ale dziś mam motywację do pisania i zdjęcia pożyczę sobie z Internetu.
Patrzę ja sobie kilka dni temu, a tu post o lalkach rosyjskich (też postaram się coś o nich napisać później).
I nagle mną tąpnęło.
Jeśli znacie jakieś szczegóły dotyczące lalek z tej fabryki, proszę dajcie znać :)
Moja kolekcja nie zatrzymała się, mam kilka nowych nabytków, zrobiłam kilka metamorfoz, z kilkoma się pożegnałam, ale brakowało mi czasu na cokolwiek. Dziecię uznało, że mając 3 lata jest za dorosłe na drzemki w ciągu dnia, a że ma więcej energii niż ja i jest rządne uwagi, to nie bardzo mogę cokolwiek zrobić przed godz. 23:00 (a na robienie zdjęć ta godzina jest fatalna).
Ale dziś mam motywację do pisania i zdjęcia pożyczę sobie z Internetu.
Zapisałam się do internetowej grupy kolekcjonerów lalek - antyków (słowo "antyczne" jakoś mi nigdy nie pasowało, antyczne dla mnie jest coś ze starożytnego Rzymu albo Grecji).
Patrzę ja sobie kilka dni temu, a tu post o lalkach rosyjskich (też postaram się coś o nich napisać później).
Widzę nazwiska producentów i myślę sobie mniej więcej tak - ojej, jakie to zabawne, że pewne nazwiska, np. Heubach, były takie popularne w tedy w tym przemyśle, mimo braku rodzinnych koneksji miedzy wytwórcami, a czasem nawet produkowali w innych krajach.
I nagle mną tąpnęło.
I sprawdzam - i nic. I sprawdzam jeszcze raz, tym razem kopiuję nazwiska i szukam w googlu pisane cyrylicą (podstawy j. rosyjskiego z czasów podstawówki czasem jednak się przydają). I dalej patrzę i nie wiem, co widzę, mimo że litera po literze odczytuję. I sprawdzam raz jeszcze, po polsku tym razem. Trafiam na swój wątek na forum gazety.pl, gdzie ktoś we wrześniu 2007 zamieścił informację, do kogo należała fabryka w Kaliszu, zanim A. Szrajer zajął się m.in. produkcją lalek celuloidowych.
I jestem w szoku. Zgadza się. Trwałam w tym szoku długo.
Nie wiem, czy odkryłam Amerykę, ale dla mnie to jest odkrycie na miarę stulecia.
W Polsce produkowane były lalki biskwitowe! Przez Szrajera, tegoż samego Adama właśnie.
Na spółkę z teściem, Jakubem Fingerhutem.
Firma nazywała się Szrajer & Fingerhut (1884-1910)
TADAM!
Jest natomiast mały problem. Rosyjscy kolekcjonerzy uważają je za lalki rosyjskie, gdyż w tamtym czasie Kalisz znajdował się w rosyjskiej guberni. Dla mnie to są lalki polskie, są i były nawet w tamtych czasach.
Przedstawiam Wam kilka znalezionych na rosyjskich stronach kaliskich piękności.
Jeśli znacie jakieś szczegóły dotyczące lalek z tej fabryki, proszę dajcie znać :)
Subskrybuj:
Posty (Atom)