Puzzle - cz.1 - runda druga

Pamiętacie może głowę, o której pisałam tu Lalkowy dramat z czerwca 2009 roku ?


No podjęłam próby zaszpachlowania pęknięć, ale szpachla szlifowana na mokro zaczęła nagle odpadać (biała szpachla marki Tamiya - nie polecam do tego typu zadań). Fragmentami. Reszta została. Za bardzo mi się podoba ta twarz, w innym wypadku wyrzuciłabym ją dawno przez okno. 

W ogóle wszystko było źle sklejone i moje szpachlowanie miało między innymi naprawić poprzednie błędy. I placek. Zrobiło się jeszcze gorzej. Moje klejenia były wykonane klejem do butów - był elastyczny ale trzymał na tyle, żeby można było to wyrównać i podkleić poksyliną. Myślałam, że nic już tego nie ruszy, tzn tej poksyliny, ale jednak jak się człowiek uprze, to znajdzie się sposób na usunięcie nawet "betonu" - w wysokiej temperaturze zamienia się w plastelinę :)

Tym sposobem mam znowu głowę w kawałkach.

Jeszcze tylko porządne oczyszczenie każdego fragmentu z resztek kleju i szpachli, posklejanie wszystkiego, zaszpachlowanie nowym wynalazkiem do szpachlowania i już można będzie próbować ją pomalować.

Czy w tym, co piszę, czuć sarkazm zmieszany z czarną rozpaczą?

No więc to jest to, co mam przed sobą:

wszystko, co zostało z tej głowy

kawałki większe

kawałki mniejsze

Zadałam sobie trud i policzyłam - wszystkich kawałków jest 43 sztuki. Plus zęby. Nawiasem mówiąc zęby okazały się plastikowe, czyli ktoś już przy niej kiedyś gmerał, i to poważnie.

Albo ja, albo ona - któraś z nas tej drugiej rundy nie przetrwa....

P.S.

Taki pokawałkowany biskwit jest bardzo bardzo ostry. Do tego potrafią się z niego oddzielić niewidoczne gołym okiem drzazgi (jedną mam cały czas w palcu).