UWAGA - ALARM przeciwoszustowy!

Nie bardzo wiem, czy wolno mi umieścić tu zdjęcia czy linki do aukcji na rodzimym portalu aukcyjnym, ale powiem tak:

1. nie wszystko, co wydaje się stare, jest stare (prawda oczywista).

2. nie wszystko, co brudne, jest stare (niby też prawda oczywista)

3. zanim kupisz lalkę za 1850 zł o której nic nie wiesz i pierwszy raz widzisz takie cudo - przemyśl to 15 razy

4. podczas przemyśleń przyjrzyj się dokładnie z czego lalka jest wykonana - twarz, dłonie itp i jesli nie widzisz dokładnie - zastanów się, czy to nie współczesna masa modelarska.

5. jesli lalka nadal wydaje Ci się wyprodukowana pod koniec XIX wieku, zwróć uwagę na materiały, z jakich wykonane jest jej ubranie - jeśli zachodzi prawdopodobieństwo, że fragmenty przyodziewku lalki rodem z Włoch to francuskie firanki tkane maszynowo, syntetyczne taśmy koronkowe albo jedwabne fragmenty sari w antycznym stylu, to to nie jest lalka stara. 

6. jeśli sprzedawca nie raczy napisać nic poza domniemanym wiekiem lalki i jej wielkością, to albo nie wie, dlaczego określił jej wiek na 150 lat i nie zna się kompletnie na swoim zawodzie sprzedawcy antyków, albo - nazwijmy to bez owijania w bawełnę - jest oszustem.

7. szukanie w googlach niewiele daje przy lalce, która nie jest jakoś szeroko rozpowszechniona na świecie i nie stanowi obiektu porządania kolekcjonerów, ale wpisz miejsce pochodzenia (dajmy na to Venice lub Venetian) i "dolls" - może wyskoczy zdjęcie wystawy całkiem współczesnego sklepu z takimi pamiątkowymi lalkami na wystawie - tylko czystymi..

Strzeż się potencjalny kupujący, bo łatwo się nabrać, a realna wartość tego czegoś jest parokrotnie niższa (plus lalka jest zniszczona, bo ktoś ją wymazał popiołem).

Simon & Halbig 1329 - reprodukcja

HA! Jest! Może nie jest to dokładnie to, o co mi chodziło... czyli oryginał lalki orientalnej... ale jest! I to całkiem spora, bodajże największy rozmiar (no dobra, w przypadku braku miejsca w mieszkaniu na cokolwiek to może nie jest znowu taki plus).

Do grona moich lalek dołączyła reprodukcja S&H 1329. Forma nie jest aż tak orientalna, jak np. 1199, ale w niej zakochałam się jako pierwszej.

Reprodukcja, wiadomo, odbiega od oryginału - ma fantazyjnie podkręcone rzęsy w zewnętrznych kącikach oczu, ma trochę dziwne bordowe usta (powinna mieć ceglaste), zęby nie są wąskie i szpiczaste, a takie hmm... okrągłe łopatowate, ale poza tym jest naprawdę ładną lalką. Oprócz reprodukcji w cenie niewiele niższej niż pierwowzór, ta jest wyjątkowo udana, a naoglądałam się ich sporo.

Dostałam ją wczoraj. Na razie zmieniłam jej kolczyki z plastikowych pereł i rubinów na prawdziwy kamień i oksydowane srebro. Denerwowała mnie też moherowa peruka zapleciona w koczki-wałki, które przypominały mi uszy Mickey Mouse'a. Zawzięłam się i w nocy ufarbowałam fragmenty włosów na taśmie na czarno (farba w promocji z Rossmanna za 1 grosz) i uszyłam nową. Wymaga jeszcze poprawek, bo przy rozpuszczonych włosach ma gdzieniegdzie prześwity, ale upięta jest ok.

Tu jeszcze w moherowej peruce.

Powinnam jej chyba upiąć te włosy wyżej, bardziej osłaniając czoło i uszy. Musze nad tym popracować, ale włosy są śliskie i trudno je odpowiednio złapać.